-
Inicio
-
Multimedia
- Novas LugoPatrimonio
Últimas Novas (526)
Últimas novas da asociación LugoPatrimonio
APERTURA DO CICLO SOBRE O PÓRTICO DA GLORIA
O día 15 de xaneiro de 2019, comezou o Ciclo dedicado ao Pórtico da Gloria. Antes da conferencia de apertura, que estivo a cargo do director conservador da catedral de Santiago, Ramón Yzquierdo Peiró, o presidente Adolfo de Abel Vilela agradeceu a presencia e a colaboración tanto do conferenciante como do presidente da Fundación Catedral de Santiago, o cóengo fabriqueiro Daniel Lorenzo Santos, e dixo que a Asociación Cultural Lugo Patrimonio, que naceu no ano 2006 para defender, promocionar e divulgar o noso patrimonio material e inmaterial, non podía deixar pasar o feito da recuperación do elemento arquitectónico e escultórico máis importante da Catedral de Santiago, da escultura europea do momento, e de significación para a peregrinación xacobea, como era o Pórtico da Gloria, recentemente restaurando.
Pola súa parte Daniel Lorenzo agradeceu a Lugo Patrimonio que organizase este Ciclo de conferencias para divulgar os múltiples valores do Pórtico, e que os socios fosen a visitar esta gran obra do Mestre Mateo.
Na mesa había a reproducción dun dos instrumentos do Pórtico elaborado no Obradoiro de Instrumentos Musicais da Deputación Provincial de Lugo, do que ao final do acto deu unha explicación Luciano Pérez.
VIAXE A MARROCOS. De Tánxer a Tafraut e Marraquech (outubro de 2018)
Rabat e Salé están separadas polo río Bu Regreb; aquela, capital de Marrocos e esta, pequena como un soño, fundada arredor do s. X e sonada por ser efémera república de piratas xa no s. XVII.
Nº 3. RABAT
Rabat, a capital almohade (dinastía que goberna o país no s. XII e máis da metade do XIII) que tomou o nome de Ribat el-Fath (Campo da fe). Ribat fai referencia a un mosteiro fortificado. Coñecida xa de vello por ser porto fenicio e despois cartaxinés, Rabat ofrece o encanto da beleza diferente e ao mesmo tempo unha personalidade íntima e sosegada.
Tiñamos tempo escaso e veloz para Rabat, o que nos impediu ver unha morea de sitios interesantes. En Marrocos as comidas son rito inacabábel e isto acurta o tempo necesario para andar e ver e falar coa xente. Ou sentar nun banco calquera para observar o movemento da cidade. O xantar, polo tanto, resultou longo e teatral, con esa obsesión de impactar o turista. Unha guía, nova, despois, acompañounos polo Dar-al-Mahkzen ou Palacio Real, cariñosa e comunicativa, con algo de estudanta aplicada. Despois da porta monumental da entrada andamos pola explanada en cuxo centro se ergue, harmoniosa, unha mesquita coa súa madrasa e varios edificios administrativos.
VIAXE A MARROCOS. De Tánxer a Tafraut e Marraquech
Nº 2. ASSILAH, LARACHE.
Mohamed, ou familiarmente, Tuqui, o guía, dedica hoxe as explicacións á historia de Marrocos e aspectos que caracterizan o Islam, de camiño a Assilah desde Tánxer, por autopista. Paisaxes movidas, por variadas, secas ou húmidas, verdes, cruzando os ued ou ríos, como o Lukos, que vén do Rif, ancho e azul cando nos achegamos xa á altura de Larache. O seu nome atráeme pola semellanza co noso Lugo (Lucus). Vense arreo invernadoiros dedicados a palmeiras ou fresas, e moito melón. Dominan as empresas españolas nestas explotacións, pois contratan mozos e mozas da zona sen respectar os seus dereitos laborais. Vense tamén, nas cidades, buses de transporte público da empresa Alsa.
Assilah tingue os nosos ollos de azul e graffitis variados que van aparecendo polas rúas estreitas de edificios brancos, produto do Festival Internacional ou Mussem da Cultura que se organiza cada ano aquí. A muralla portuguesa, do s. XV e XVI e a Torre que lembra a de Belém, son construcións harmoniosas e atractivas nas que traballou nesa época o arquitecto Diogo Boitaca, autor do mosteiro dos Xerónimos e da Torre de Belém. Casas e palacios van guiando o noso paseo. Chama o morabito branco de cúpula semiesférica verde ao pé dunha torre da muralla. E logo, perdémonos ao noso ar buscando a xente, os artesáns e os obradoiros, como ese forno no que o panadeiro cocía un pastel de leite ou os nenos e nenas saíndo da escola ou o grupo de mulleres cos característicos sombreiros de palla ; e sempre o zoco no que merco unha orixinal e fermosa alfombra amazigh de debuxos a xeito de conto infantil. Deixamos Assilah, con pena e co desexo de volver. Quizais a ansia polo regreso sexa máis forte aínda que cando se fai realmente. O maxín recréase nas sensacións, libre como un cabalo que se rebela a ser montado.
Viaxe a Santiago de Compostela
Día 24 de novembro, sábado
A viaxe a Santiago de Compostela tivo como finalidade facer a vista homenaxe ao Museo do Pobo Galego unha vez cumpridos os seus 40 anos de vida. Aproveitamos para ver no Museo da Cidade da Cultura a exposición "Castelao maxistral. A boa obra ao mestre honra", unha visita que foi guiada por Javier Raposo Martínez. Comezou comentando a foto da inauguración do cadro "A derradeira leición do mestre", dedicado ao fusilamento de Alexandre Bóveda na Caeira (Poio) o 17 de agosto de 1836, que tivo lugar no Centro Ourensán de Bos Aires o 17 de agosto de 1845, coincidindo co noveno aniversario do asasinato. A obra está baseada na estampa número 6 de Galicia Mártir que pintou Castelao cando xa estaba case cego.
Tamén hai os debuxos ou caricaturas, coas súas lendas, nas que Castelao defende un ensino público libre, universal e en galego. En realidade é unha homenaxe a máis de 900 mestres e mestras fusilados que pertencían ou seguían os métodos da Intistución Libre de la Enseñanza, na súa maioría republicanos e galeguistas.
Conferencia de Aurora Marco López, "A presenza feminina nas Irmandades da Fala"
6 de novembro
A presenza das mulleres nas Irmandades da Fala, e a pegada que deixaron na sociedade do seu tempo, foi máis ampla e de maior calado do que a primeira vista semella. Só que, como xa é sabido, o papel que xogaron as mulleres na historia sempre estivo marcado polo silencio e polo esquecemento. O seu papel foi desigual con respecto aos homes xa que era o que lles deixaban facer. Comezaron a traballar neste proxecto político e cultural desde a fundación o 16 de maio de 1916.
Malia os tímidos avances que se produciron nas primeiras décadas do século XX, non foi nada doado para as mulleres a incorporación aos espazos públicos. As irmandiñas non foron unha excepción neste ambiente xeral en que vivía a metade da humanidade. Aínda que a súa proxección pública foi abondo limitada se a comparamos coa dos compañeiros, o compromiso e as actividades das militantes non foron en absoluto irrelevantes. No Manifesto das Irmandades dado a coñecer na Asemblea de Lugo o 18 de novembro de 1918, asinado por 64 irmandiños, non aparece ningunha muller, pero en dous dos seus artigos, faise referencia á igualdade de dereitos co home.
A lembrar as súas achegas en diferentes ámbitos de actuación e as traxectorias de varias irmandiñas, algunhas ben descoñecidas, dedicouse a parte fundamental da conferencia.
Conferencia de Concepción Losada Vázquez e José Manuel González Reboredo, "40 anos do Museo do Pobo Galego".
5 de novembro
Comezou a intervención o profesor José Manuel González Reboredo facendo referencia a que no século XIX houbo un intenti de crear un Museo de Galicia. En 1884 a Real Sociedad Económica de Amigos del País de Santiago inaugurou un Museo que durou poucos anos. En 1887 José Villaamil y Castro, elabora unha Memoria sobre la creación de un museo arqueológico en la ciudad de Santiago por encargo do Ministerio de Fomento partindo do anterior que tería tamén algúns materiais etnográficos. As creacións das Comisións Provinciais de Monumentos Históricos e Artísticos, darán lugar á creación do primeiro museo provincial, o Arqueolóxico de Ourense.
Coa creación en 1923 do Seminario de Estudos Galegos crease unha sección de Etnografía e Floklore que vai dirixir Vicente Risco. En 1930 crease unha comisión encargada de dar os primeiros pasos para a posta en marcha do Museo de Galicia, da que forman parte Vicente Risco, Xesús Carro, Ramón Martínez López, Xosé Filgueira Valverde e Alfonso Rodríguez Castelao. En 1932 son nomeados encargados do museo Xesús Carro e Xaquín Lorenzo Fernández. O Museo instalouse no salón Artesonado do Colexio de Fonseca. Entre os materiais había algúns de carácter etnográfico, como cerámica de Sargadelos, Niñodaguia, Buño, e maquetas de arquitectura popular. En 1936 desaparece o Seminario quedando o proxecto en nada. En 1943 creouse o Instituto Padre Sarmiento de Estudos Galegos dependente do Consejo Superior de Investigaciones Científicas, que recolleu os materiais e a biblioteca propiedade do Seminario, contando coa sección de Etnografía e Folklore. Na década 1960-70 Manuel Chamoso Lamas tentou crear tres museos etnográficos en Galicia.
Viaxe a Aguilar de Campoo - Palencia
LAS EDADES DEL HOMBRE "Mons Dei"
27-28 de outubro de 2018
Saímos ás 7 horas de Lugo. A primeira visita efectuouse ás 11,30 horas á igrexa románica do mosteiro benedictino de Santa María de Mave construída entre os anos 1200 e 1208. A tesoureira Julia Cantalapiedra deu unha explicación do monumento comezando polo exterior, na cabeceira de tres ábsidas. No interior ten tres naves cubertas con bóveda de canón apuntado. e de influencia borgoñona pola relación co Císter. e na portada. A portada e abucinada mediante arquivoltas, algunha en dente de serra, que apoian sobre capiteis con decoración vexetal.
Pasamos despois a Olleros de Pisuerga para ver a singular igrexa parroquial escavada na rocha arenisca, por ser primitivamente un eremitorio que no exterior conserva sepulcros antropomorfos. Esta situada nunha fermosa paraxe presidida por unha torre exenta como campanario. Recibimos as detalladas explicacións dun guía que nos informou da evolución do templo ata o século XVIII.
Proseguimos viaxe a Aguilar de Campoo, trasladándonos a visitar o mosteiro de Santa María la Real, hoxe un Instituto, pero que se pode visitar unha pequena exposición sobre o románico palentino, a igrexa onde había unha exposición de pintura, o claustro, o refectorio e a sala capitular.
Pola tarde, despois de xantar nun restaurante situado na Praza de España, saímos ás 16 horas para San Andrés de Arroyo, para visitar a Real Abadía Cisterciense de Santa María e San Andrés. Na entrada ao patio hay un rollo e no interior fixemos unha visita guiada comezando pola exposición de obxectos etnográficos, pasando ao claustro con arcos de medio punto sobre columnas pareadas con fermosos capiteis a sala capitular, e a igrexa.
VIAXE A MARROCOS. De Tánxer a Tafraut e Marraquech
Nº 1. TÁNXER
Cidade dominada polos europeus (portugueses, españois, ingleses desde o s. XV a practicamente o XX. Foi protectorado francés e declarada en 1923 zona internacional, con liberdade comercial e igualdade económica das potencias estranxeiras. Tivo, pois, grande influencia europea que se nota aínda hoxe nun simple paseo polos zocos, a medina ou a zona moderna. Nos anos 40 do s. XX a cidade énchese de escritores e artistas estranxeiros, Jacques Majorelle, Tenesse Willians, Jane Auer, Paul Bowles que vive nela durante varios anos, ou Jean Genet. Pintores como Matisse, Delacroix ou Kees van Dongen, son grandes amantes desta cidade tamén e mesmo chegan a vivir nela, tendo unha grande presencia na súa obra. Pasear o Zoco Grande e o Chico, a medina, a casbah, esas rúas azuis ateigadas de tendas e obradoiros de artesanía, os cafés como o Gran Café de París que viviron conversas e historias dos artistas que aínda hoxe se seguen contando, como fixo no seu momento o escritor rifeño, Mohamed Chukri en moitos dos seus libros; o porto ou a mesma cidade moderna, deixará no viaxeiro e viaxeira ese desexo de volver para desfrutar con tempo e explorala máis.
A pouco quilómetros de Tánxer gusta asomarse ao mar, ou aos mares, pois hai un punto no que se unen o Atlántico e o Mediterráneo, preto do cabo e Faro Espartel e dunhas Covas de pedra calcárea onde se di que Hércules descansou dos seus xigantescos traballos, daí o seu nome, Covas ou Grutas de Hércules. O interior chama a atención polos centos de marcas circulares deixadas pola pedra extraída para a fabricación de moas.
Deixamos constancia do que contamos nas 17 fotos tiradas no día da visita a esta cidade, 3 de outubro do 2018.
VISITA A COSPÈITO PARA VER O PAZO DE SISTALLO E A TORRE DE CALDALOBA
20 de outubro 2018
O día 20 de outubro viaxamos a Cospeito para ver o Pazo de Sixtallo, fundado por Fernando Verdes Montenegro. Acompañados dun dos copropietarios percorremos os xardíns seguindo as explicacións de Javier Raposo e do dono, que nos mostrou os dous planos orixinais de alzado e planta do edificio, obra dun dos arquitectos galegos de fins do barroco de placas compostelán, Clemente Sarela, pasando despois ao interior para ver a entrada, as escaleiras e a capela, co seu magnifico retablo obra de Miguel Romai con imaxes da escola de Gambino.
Despois pasamos na mesma parroquia á Casa Rural aldea celta Citania de Veria que nos mostraron os propietarios as instalacións. Antes de xantar na Feira do Monte, fixemos unha visita ao Museo das Aves, previa a andaina que pola tarde fixemos circundado a lagoa.
Rematamos a excursión visitando en San Martiño de Pino a emblemática torre de Caldaloba acompañados de Óscar Rego Felpeto, un dos divulgadores e defensores do patrimonio da zona.
Conferencia de Xusto Beramendi González, profesor da USC, "As Irmandades da Fala: un punto de inflexión na historia de Galicia 15 de outubro
No período comprendido entre a Guerra Europea e a civil española (1918-1939), experimentouse un cambio profundo, na música, vestimenta, mentalidades, sistemas políticos, revolución Rusa, aparición do comunismo e dos fascismos, nacemento dos nacionalismos, un mundo en constantes cambios tanto na arte como na arquitectura, producíndose unha crise do sistema. En España estase na fase final da restauración alfonsina non democrática, monopolizada por dous partidos, o liberal e o conservador que se alternaban no poder. Aparece o nacionalismo catalán, o vasco e o español. O movemento obreiro anarquista e socialista atacaba o sistema. A primeira folga xeral ten lugar en 1917.
Máis...
Viaxe aos pazos de Rubiáns, Lourizán e Faramello
22 de setembro de 2018
Para contextualizar a conferencia de Javier Raposo Martínez dedicada a o xardin no pazo galego, viaxamos o 22 de setembro con el para ver os pazos de Rubiáns, Lourizán e Faramello.
Chegamos a Vilagarcia de Arousa e para aproveitar o tempo vimos a igrexa de Santa Baia de Arealonga, unha xoia do barroco galego do século XVII.
As 12 horas visitamos o pazo de Rubiáns que desde o punto de vista arquitectónico e un petit chateau francés. Durante máis dunha hora fixemos un percorrido polas diversas partes do xardín, comezando polo francés para ver a topiaria nos parterres de buxo que se atopa na fronte da fachada principal, o estanque das ras con nenúfares, as pérgolas, o hórreo, as camelias de orixe portugués, rematando na parte alta onde comeza o viñedo en espaldeira de albariño. Rematado o paseo polos xardíns vimos o interior e a capela, rematando cunha cata do viño que se elabora na finca.
Despois de xantar en Pontevedra, desprazámonos á parroquia de Santo André de Lourizán para ver o pazo ecléctico de fin do século XIX deseñado polo arquitecto Jenaro de la Fuente Domínguez por encargo de Francisco Genaro Ángel, pasando despois ao seu cuñado o comerciante catalán afincado en Vivo, Buenaventura Marcó del Pont. Despois foi a residencia de verán do político Eugenio Montero Ríos.
O último pazo visitado foi o do Faramello, no concello de Rois, fundado polo marqués de Piombino. Fomos recibidos e acompañados na visita polo propietario Gonzalo Rivero de Aguilar percorrendo todas as partes dos xardíns, unha parte debaixo do pazo de estilo francés construído sobre a terraza da fábrica de papel, e polo bosque, así como o novo Xardín do Recordo, en memoria das víctimas do accidente de Angrois, onde os familiares e amigo plantaron unha árbore. Tamén vimos o interior rematando a visita cunha cata de viño albariño.
ENTREGA DA NAVALLA DE MANUEL MARÍA A BRANCA RODRÍGUEZ PAZOS
O día 8 de setembro tivo lugar en Outeiro de Rei a entrega da distinción coa que quixo distinguir a Asociación Cultural Xermolos e a Irmandade Manuel María no día no que celebran a "Memoria da Chaira Enteira", á nosa vicepresidenta Branca Rodríguez Pazos, en recoñecemento á súa traxectoria profesional, social, política e cultural. Houbo un xantar na que estivo acompañada de membros destes colectivos, da súa familia e amigos. Despois incorporáronse aos actos un grupo de socios de Lugo Patrimonio que asistiron á lectura de poemas e a ofrenda floral celebrada no cemiterio en lembranza do poeta chairego, rematando coa entrega da navalla no campo de Santa Isabel.
Despois da laudatio que estivo a cargo de Marica Campo, Branca agradeceu as súas palabras que cualificou de "exaseradas froito da amizade e do coñecemento de tantos anos". Tamén agradeceu a distinción a Xermolos, con especial mención a Alfonso Blanco, por traballar "a prol da cultura do país e a defensa da nosa lingua". Por último dixo que estaba moi leda por recoller o premio en Santa Isabel "porque para min este lugar e tamén un pouco meu",
Conferencia de Javier Raposo Martínez, licenciado en Xeografía e Historia, "O xardín no pazo galego ¿Francés, inglés ou portugués?" 4 de setembro
O obxectivo da conferencia era analizar os diversos estilos de xardín (francés, italiano, portugués, etc.) que converxen na configuración dos propios parterres galegos creando unhas características propias e miméticas á par que fanos únicos e diferencias.
A historia do mundo do xardín e ben coñecida a través dos innumerables exemplos a través da historia, máis pouco ou nada se sabe en Galicia sobre os estudos, deseños, diferencias, características propias, e moito menos nas Facultades. Noutros países (Francia, Alemaña ou Italia) son materias esenciais e complementarias no estudo da arquitectura e do dominio estético da paisaxe, polo tanto, segue a ser unha iniciativa pendente e necesaria nos plans de estudo e na propia concienciación social e ambiental.
Viaxe polas Mariñas Coruñesas con Felipe Senén
14 de xullo
Comezamos a visita en Betanzos, unha das sete capitais do Reino de Galicia, na actual Praza da Constitución, dos irmáns García Naveira, ou do Campo, segundo as épocas, porque nela se celebraba a feira, onde está a fonte de Diana do Louvre inauguración data del año 1867. Es una fiel reproducción de la Diana del Louvre feita en ferro colado nos talleres de la fundición de “Ducel e Hijos” de París deseñada polo enxeñeiro Pedro Villar. O quiosco da música así como as varandas e luminarias Art Déco que están no inicio da subida cara a Casa do Concello, na Porta da Vila, deseñadas polo arquitecto Rafael González Villar feitos en ferro entre o ano 1927 e 1928 nas fundicións Wonenburger da Coruña. Nesta subida hai un bo número de casas decimonónicas coas galerías na planta superior, un exemplo de artesanía da madeira que foi posible grazas a producción de vidro plano das fábricas coruñesas.
Despois visitamos o Centro Internacional da Estampa Contemporánea da Fundación CIEC, do artista Jesús Núñez Fernández, establecido no edificio Déco da antiga Banca Núñez tamén do arquitecto González Villar. Despois de ver o exterior do conxunto formado pola Torre Municipal ou do Reloxo, do século XVI, a Casa do Concello, neoclásica de fins do século XVIII e a igrexa de Santiago, paramos diante da portada e fronte do pazo dos Lanzós, coa casa torre inmediata. No interior recibimos as explicacións pertinentes destacando a capela renacentista do arquitecto Juan del Castillo.