Adolfo de Abel Vilela
 Presidente de Lugo Patrimonio

Por fin xa o conseguiron, ou o conseguimos entre todos. O 6 de outubro de 2015 alertábase desde estas páxinas dos actos vandálicos que sufría a fonte de San Vicente, o icono turístico de Lugo, ilustrado con fotografías facilitadas por un veciño que manifestaba "Ata que tiren con San Vicente e esmaguen a fonte non van parar", e así ocorreu. O dano causado é irreparable e xa que logo chegou a hora de buscar aos culpables da acción e da omisión.
Da acción, porque o que o fixo, ou os que o fixeron, son delincuentes por cometer un delito contra o patrimonio, contemplado no artigo 324 do Código Penal.
Da omisión os responsables somos todos, por crear unha sociedade conformista, silenciosa e excesivamente permisiva que deu lugar a unha mocidade sobreprotexida que con actos como este demostra non ter sentido cívico, cultura e responsabilidade. Non ten xustificación que uns mozos que desde o parvulario ata os 18 anos reciben unha formación, teñan estes comportamentos. Estamos ante un fracaso colectivo que debería facernos pensar porque ocorre isto.
Reitero o que escribín o 30 de xuño deste ano sobre o problema das pintadas, a rotura de cristais e as mexadas na contorna da catedral. Ademais do anterior é un problema de falta de vixilancia da Policía Local e Nacional as noites dos xoves, venres e sábados, entre a 1 e as 7 da mañá.
Algúns dos cidadáns que estamos fartos destes comportamentos esperamos unha explicación, á que creo que temos dereito, dos responsables dos corpos mencionados. É da súa responsabilidade tomar as medidas coordinadas que consideren oportunas para evitar a repetición destes actos vandálicos e delictivos. Non se debe seguir mirando para outro lado.
E a oposición municipal, que todos os días denuncia deficiencias ou carencias que nunha empresa mediana non pasaría do xefe de mantemento, e o Concello é unha empresa grande, faría ben en sentar co grupo de goberno e consensuar o que se debe facer, porque por riba do interese partidario está o colectivo ao que todos se deben.

O día 26 de novembro de 2016 fíxose a segunda viaxe á Riberira Sacra, na parte do Miño, nos concellos de Taboada e Chantada, coa que se rematou o ciclo, que contou como guía a membro da directiva Carolina Casal Chico. A primeira visita foi a igrexa románica de San Pedro de Bembibre, de fins do século XII, onde se puido admirar a arquitectura, restos de pinturas murais e o sepulcro monumental onde foi enterrado en 1681 Xoán Taboada Ribadeneira e Figueroa, primeiro conde de Taboada.
Despois pasamos a Santa María de Nogueira, cun miradoiro excelente da ribeira do Miño desde o cemiterio. Anque ten elementos barrocos,como a fachada principal e a torre, conserva a estrutura do corpo principal, coa porta sur, e a ábsida, chamando a atención os canzorros, así como unha anguía e un peixe e seis peixes que están labrados en dúas pezas da cornixa. O máis rechamante son as pinturas murais renacentistas do último terzo do século XVI que a modo de tapiz cobren as paredes laterais da nave central, que substituíron a outras anteriores, como se pode comprobar debaixo da representación de san Sebastián. Vanse a recuperar e restaurar as que hai na capela maior.
Rematada a visita trasladámonos a Belesar para visitar a viña e a adega de Mario Vázquez Carballo, onde se elabora o viño da variedade mencia "Ora et Labora". O deán da catedral de Lugo deu unha explicación sobre a contorna desde o punto de vista da produción vitivinícola e dos traballos que ao longo do ano se fan na súa viña, pasando despois a facer unha cata. Entregou aos asistentes unha separata do seu artigo "As raíces do viño: influencia do cristianismo na viticultura e na Ribeira Sacra". Pola súa parte LugoPatrimonio en agradecemento a súa hospitalidade agasallouno cun porta viático.
Pola tarde despois de xantar nunha casa rural da zona, visitamos a igrexa de Santo Estevo de Ribas de Miño, a obra emblemática desta zona tanto polo seu privilexiado emprazamento como pola súa arquitectura, sendo o mellor exemplo de igrexa da tipoloxía de Portomarín. Tamén admiraron o conxunto escultórico da Epifanía e a magnífica portada, seguindo a explicacións iconográficas que deu Carolina Casal.