Na conferencia Óscar Castro explicou o proxecto arquitectónico. Este tipo de arquitectura indiana, que se produce a finais do século XIX e primeiro terzo do XX, atópase na península Ibérica en Galicia, Asturias, Cantabria, Euskadi e Cataluña, fundamentalmente. A pesar de ter emigración hai menos en Andalucía, Canarias e o norte de Portugal. En Galicia hai máis cantidade pero en Asturias é de máis calidade.
Non hai un estilo indiano, senón varios estilos que van desde o neoclasicismo ou Segundo Imperio francés, pasando polo eclecticismo, pintoresco, modernista, rexionalista, colonial, déco, racionalista.
A arquitectura indiana pode estar destinada á actividade edificatoria, como a construción de estradas e lavadoiros; arquitectura benéfico - altruísta, como as escolar e os asilos; publico - recreativa, como a destinada a cines e salas de baile; residencias, para inversión inmobiliaria e residencial; arquitecturas autóctonas modificadas á que se lle engaden elementos foráneos, algunha con cubertas planas,
Na época so había dúas escolas de arquitectura en España. a de Madrid e a de Barcelona da que saían seis arquitectos a ao ano. En Galicia habería uns dez arquitectos polo que aquí funcionaba a arquitectura de catálogo construída por un experto, ás veces baixo o control dun arquitecto.
En Galicia esta arquitectura concéntrase nas seguintes zonas: Mariña lucense e comarca de Ortegal; rías de Ares e Ferrol; comarca de Santiago e a Barcala; comarca Fisterra e Muros: comarca de Pontevedra, no interior. Ares, Fene e Mugardos teñen vivendas destas tipoloxías non indianas.
O legado que nos deixa este tipo de arquitectura son as vilas con xardín,que na actualidade, ao estar abandonadas por non podelas atender os propietarios, están destinadas a equipamentos públicos, incluso son públicos os xardíns, mediante convenios urbanísticos, destinados tamén para eventos en hoteis. No ano 2005 fixéronse en Oleiros vivendas apegadas tomando como modelo externo unha das tipoloxías de casa indiana.