9 de maio
O doutor en Historia da Arte comezou a súa conferencia sinalando que trataría a  desaparición de edificios singulares nas cidades de Lugo e Mondoñedo durante a segunda metade do século XX período no que España experimentou un paulatino crecemento económico e demográfico que tivo importantes consecuencias en moitos dos centros históricos das súas vilas e cidades máis renombradas, traducíndose en reformas e desaparicións de edificios moi singulares que, apenas pasadas unhas décadas e baixo a nosa perspectiva actual, parécennos cuestionables nalgúns casos cando non unha perda lamentable e irreparable.
Deste contexto non conseguiron escapar os núcleos urbanos de Lugo e Mondoñedo, que perderon varios dos seus edificios máis significativos por múltiples razóns escusadas no manido termo da “modernización”. A mellora dos servizos prestados polo Estado, a especulación urbanística, unha política que apostaba por renovar as rúas e prazas co afán de facilitar a circulación dun parque automobilístico cada vez maior e, por suposto, a mentalidade de non apreciar o suficiente a conservación do patrimonio histórico-artístico, levaron a que en Lugo e Mondoñedo desaparecesen algúns edificios singulares, caso do chalé do Arquitecto Nemesio Cobreros na capital lucense, deseñado por el en 1888, ou do Sanatorio Alonso-Pimentel, ideado por Eloy Maquieira en 1930 e reformado por este arquitecto anos despois, pero demolido en 1985.

22 de abril
Despois da conferencia do arqueólogo Felipe Arias Vilas, desprazámonos a Vigo para ver os achados romanos, as salinas, o castro do Museo do Mar, e as seccións de arqueoloxía do mesmo e do Museo Municipal de Vigo Quiñones de León, acompañados polo profesor da Universidade de Vigo Eduardo Méndez Quintas.
Comezamos a visita no centro de interpretación Salinae na rúa Rosalía de Castro, onde recibimos as explicacións do profesor que para contextualizar o achado comezou falando do proceso arqueolóxico desenvolvido na cidade nos últimos anos, e xa relacionado co xacemento recuperado en parte, todo o relativo á produción e os diversos usos que se lle daba ao sal, como a obtención de tinturas, elaboración de salsas e especialmente para o salgado do peixe destinado á exportación..

11 de abril

O arqueólogo e museólogo Felipe Arias Vilas, comezou dicindo que Vigo é unha cidade que identificamos deseguida coa modernidade contemporánea pero que ten unha longa historia con moi vellas raíces que expuxo ao longo da disertación.

Logo dunha breve introdución sobre as fontes de coñecemento, que son as textuais e documentais pero, sobre todo, as proporcionadas pola arqueoloxía, moi desenvolvida nas últimas décadas pero en débeda con figuras senlleiras como Xosé María Álvarez Blázquez, comentou os problemas da identificación do seu nome orixinal (Vicus Scaporum / Caporum (?), Burbida ?, como mansión discutida da Vía XX (ou da XIX -?-) do chamado Itinerario de Antonino.

25 de marzo

Acompañados polo arqueólogo e museólogo Felipe Senén López, os 54 viaxeiros comezamos a viaxe visitando o Mosteiro cisterciense de Oseira, renacido no século XX grazas ao labor dos frades que o reconstruíron. Acompañados por Yolanda iniciamos a visita no claustro renacentista chamado dos medallóns. Comezou dicindo que o topónimo de Oseira procede do latín ursus (oso), en referencia a o lugar agreste onde foi fundado pola Orde do Cister no ano 1137, dependendo de Claraval, fundación promovida por Afonso VII, debido ao parentesco que seu pai Raimundo de Borgoña tiña con San Bernardo.

Como ocorre neste tipo de edificios centenarios ten arquitecturas de diferentes épocas.