ENTRA NO CORAZÓN DAS FACHAS!

Primeiro foi o ritual da misa, importante para o cura Xaime (así de familiar o dicimos), pois celebraba tamén o seu cincuenta aniversario como tal. Desde o adro da igrexa de Castelo (Taboada), ateigado de xente, ouviamos o seu fermoso discurso de agradecemento. Gustounos que o seu bispo o acompañase, pois pasa que ás veces non sexan precisamente os da casa quen nos festexen.

E despois o xantar, baixo a carpa enorme que Manolo Fidalgo e Félix Vázquez prepararon. Eles eran os ramistas, os representantes da asociación As Fachas, a anfitrioa principal do acto. Resultaba moi grato sentir a calor popular dos viciños e viciñas de Castelo, mais tamén de Lugo (LugoPatrimonio), Ourense, A Coruña ou Vigo. E asimesmo que as institucións formasen parte dunha homenaxe a un home que realmente nos mostraba na súa persoa o estudo e a investigación sobre aspectos importantísimos das nosas raíces galegas. Alí estaban, pois, ademais das Asociacións de base, o bispo de Lugo, o alcalde de Taboada, a delegada da Vicepresidencia da Xunta, deputado do Parlamento galego e mesmo viciños de Xaime Delgado.

Xaime Delgado fixo outro sentido e popular discurso na sobremesa, e recolleu os agasallos. A D. Xaime Delgado Gómez, en homenaxe. Pola súa humildade e sabedoría; por mostrarnos os secretos e a riqueza das nosas raíces. Coa alegría e satisfacción de celebrar con el este recoñecemento. Castelo-Taboada, a 26 de xullo do 2008. Este era o texto da placa dos viciños.

E nós celebramos así o maxisterio do profesor, as conferencias e guías que introduciu en LugoPatrimonio, os seus libros profundos nos que aboia todo aquilo que tiñamos agochado, tanto artigo e estudo sobre o noso patrimonio... Que dentro de 300 anos, a carpa de Castelo sexa como un campo de fútbol ateigado de mozos e mozas da zona para render homenaxe a aqueles e aquelas que han facer realidade este desexo. Chin-chin.

O próximo 26 de xullo, Castelo, a parroquia onde naceu o noso admirado D. Xaime Delgado que nos acompañou tantas veces nos nosos itinerarios, faille unha merecida homenaxe. Castelo está representada, desta vez, pola súa Asociación, As Fachas, que tamén gozou sempre da axuda de D. Xaime. A súa biografía é ben ampla e rica, e nela, estas terras montañesas que baña o Miño polos fondais, con Castelo ou Temes sempre destacados, sobrancean a curiosidade científica e detallada do historiador e arqueólogo.

LugoPatrimonio únese a esta homenaxe, que comezará o día sinalado ás 13 h. na igrexa de Castelo e ás 14 h. nunha carpa onde se realizará o xantar. Os que queiran anotarse teñen de prazo até o día 20 deste mes, chamando ao telefone 676 800 227.

Estivo animada a viaxe a Viveiro coa que LugoPatrimonio deu por finalizado o Ciclo dedicado á auga. Desta vez tocoulle a quenda ao mar. Viaxe comentada polos cumios da Gañidoira, un pouco asustados por mor do número impresionante deses muíños fantasma que danan os nosos ollos. Había que racionalizar este ferinte bosque metálico. Mais a dozura veu coa paisaxe húmida e íntima de Viveiro desde San Roque: a cidade aos nosos pés, as illas Gabeira, Insua e Coelleira entre os grises das nubes a confundirse co mar calmo. A viaxe no barco, deica máis aló da Coelleira, fortaleceunos en ar e escumas, co señor Antonio explicándonos os naufraxios que o castigaron. Emocionado paseo polo barrio mariñeiro de Celeiro que rompeu a idea pobre que tiñamos del.  Despois o xantar na Abrela: mexillóns, berberechos, sardiñas, chicharros lañados, lacón… e un viño tenro que nos fixo cantar máis de unha hora dirixidos pola alegría de Lupe Cruz. Paseo singular pola cidade, baixo o maxisterio do profesor Francisco Luís Rodríguez Guerreiro, que coñece ben cada recuncho secreto de Viveiro. Ante a Fonte da Area, coa tamén profesora Ana María Villarino, leunos un fermoso texto do escritor Lois Tobío contando a historia desta fonte. E final, xa co sol debilitado, na praza Maior, baixo o dominio ben gañado de Pastor Díaz. Unímonos á petición de Francisco Luís Guerreiro para que se faga de unha das fábricas de salgado que queda en Celeiro un Centro de Interpretación que nos achegue á súa historia. Os viaxeiros e viaxeiras ben o merecemos. E o pobo mariñeiro,  por suposto.