Continuamos ata a Cibdá romana de Armea, fundada a finais do século I d. C., con varias remodelacións ata o século III, un conxunto aínda en proceso de escavación por campañas arqueolóxicas, pero que ten xa descubertas varias domus no barrio da Atalaia, como a Domus do Hexáscele, a da Roseta, a Leste, que se organiza entorno a unha rúa central enlousada.
Continuamos o camiño para ver a piouca e o carballo de Santa mariña, que a tradición di que arrefriou o corpo da santa despois de ser sacada do forno do martirio por San Pedro. As dúas pías almacena auga da chuvia que as xentes populares dicían que era boa para a vista. En realidade trátase dun posible lagar ou unha almazara onde se esmagaban as olivas para facer aceite.
O lugar onde se atopa o forno no que a tradición di que foi martirizada Santa Mariña, seguramente foi un forno da etapa castrexa para cocer a olería. No século XIII tentaron facer un santuario que non se rematou, conservándose soterrado un espazo abovedado onde está o forno. De volta xa na aldea de Armera puidemos ver elementos arqueolóxicos aproveitados en paredes, como un pretroglifo, unha inscrición romana, e mesmo os fustes de dúas columnas como sostén da armazón dunha parra.
Despois trasladámonos a aldea de Acea de Meire, una aldea de curtidoiros que foron transformados en vivendas, e onde se conservan os restos dun arruinado. Neste lugar deunos unha explicación Clodio Otero Eiriz, autor dun estudo Industria Gale dos curtumes. Pegadas dun patrimonio cultural sobranceiro.
Despois de xantar fixemos u percorrido pola vila de Allariz, visitando a Fundación Risco, acompañados por Antonio Blanco.