En 1907 María Barbeito reclama o dereito a voto nunha conferencia e que a muller non tivese medo á política. As mulleres proletarias participaron nas reivindicacións agrarias, mentres que as irmandiñas fixérono na cultura e na política, dado que tiñan estudios. Téñense datos fragmentarios sobre elas, e moitas só se ten o nome. Foron propagandistas, protestaron polo fusilamento das labregas de Sofán, recadaron fondos para facer unha bandeira, editaron algún material propio. Tiveron presenza no ámbito cultural, participando en representacións teatrais pois o teatro era un medio para a galeguización, sendo ampla a presenza nos coros, Ruada, Toxos e Flores, Cántigas da Terra ou Cántigas e Agarimnos. Fomentaron o coñecemento da música popular e do baile
Na Coruña constituíuse na Irmandade un grupo feminino, pero das electas na directiva non falou ningunha, senón o presidente Luis Peña Novo. Este grupo preocupouse pola situación laboral das mulleres con estatísticas sobre os traballos da muller galega, música e canto tradicional, sendo os chamados "traballos patrióticos".
No Seminario de Estudos Galegos houbo algunha muller. Tamén participaron con varios coros. En Madrid creouse o 17 de novembro de 1918 a Asociación de Mujeres Españolas, de ámbito estatal, que defendían a unidade de España fronte ás pretensións de independencia de Basconia e Cataluña, facendo un chamamento a todas as mulleres, polo que as irmandiñas lles responderon cun Manifesto. Para iso constituíronse baixo o nome de Sección Feminina das Irmandades da Fala co seu manifesto en castelan "Habla la mujer gallega. Respuesta a un manifiesto", no que negaban a unidade de España e o centralismo e defendían o recoñecemento da personalidade e a soberanía galega.
Anque citou a María Miramontes, viúva do alcalde de Santiago Anxo Carral, que se tivo que exiliar en Bos Aires despois de ser fusilado o seu marido, e Micaela Chao Maciñeira, aúnica muller que formou parte da comisión constituinte das Irmandades, deu información sobre catro irmandiñas, Amparo López Jeán, que era mestra, galeguista e republicana, que fopi presidenta da Agrupación Republicana Feminina e a primeira militante do Partido Galeguista na Coruña; Elvira Bao Maceiras, mestra, militante nas Irmandades e de ideas republicanas; Concepción González Varela, muller do escritor Manuel Lugris Freire e nai do pintor Urbano Lugris, relacionada co ensino e a música, ocupándose da divulgación da música galega; e Adela Martínez García, coñecida como "mamá Adela" ou Adela Mejuto, apelido do seu marido, autodidacta con formación elemental, tamén republicana, que axudou a moitas persoas represaliadas ás que lles facilitaba a pasaxe en barco para exiliarse, sendo posible que fose afiliada ás Irmandades pola actuación posterior no Partido Galeguista fundado en 1931. Outras formaron parte en 1933 da Agrupación Republicana Feminina na Coruña.